O título da película sorprende, ao vir de cineastas moi respectuosos das normas vixentes na ficción audiovisual. Pero ao descubrir Hors normes (Fóra de normas) este 12 de setembro de 2019 no Pathé Palace de Gueugnon, un tranquilízase: Toledano e Nakache seguen aínda nas normas e normativos. Sempre os cineastas inclusivos que plebiscita unha época impregnada de inclusión.
Ao igual que un candidato da segunda volta, o duo TN ten a paixón de agrupar.
Primeiro de reunir na sala un espectro variado de espectadores. Vellos, mozos, traballadores cansos. Un público familiar, en xerga mercantil. Papá, mamá, o tito e os seus cinco fillos. sete entradas de pago máis ca min eu só. De min, sen familia, consumidor intermitente, a industria non ten nada que rascar. Non produce películas que me sexan dirixidas. O cine inclusivo exclúeme.
A ficción proposta a ese grupo rendible é en si mesma agrupadora. En todo momento, a película economicamente inclusiva conta un proceso de inclusión. No inicio hai un excluído que será incluído.
En Intouchables (Intocables) , un negrodebarriada e un parapléxico inclúense mutuamente. Cada un dando un paso cara ao outro, atópanse no medio da sociedade, dispostos a comulgar ante unha ficción centrista. As películas de TN forman as súas personaxes a seren espectadores das películas de TN.
Dez anos despois, Hors normes propón a mesma oferta "dúas inclusións polo prezo dunha". A película glorifica unha asociación, que se inspira nunha asociación real Le Silence des Justes (O silencio dos Xustos), onde conviven autistas e mozos de barriada. Ao axudar un autista a se integrar, o mozo de barriada intégrase. Como nas granxas de reinserción onde delincuentes menores se enderezan ao enderezar cabalos.
É que o mozodebarriada é tamén unha persoa con discapacidade. Cando menos discapacidade social. Para o mozo negro Dylan se abra a ela, a enfermeira dálle as cartas con pictogramas que usa para comunicar coas persoas autistas. Sobre o xeo da pista de patinaxe, cústalle tanto como a eles. Gatiño maleducado que está a tempo de aprender a comportarse. Dylan é un autista no sentido metafórico: acoirazado en impedimentos vinculado ao vaso pechado do seu barrio e quizais da súa cultura de orixe. Dylan ten que cruzar o periférico na súa cabeza.
O referente adulto dos mozos é severo pero xusto. Esixe dos seus cordeiros que deixen se victimizar. Unha vítima descarga sobre os demais, eles teñen que collerse en carga a si mesmos. Non hai que culpar a sociedade pero declararlle o amor; manifestarlle o desexo de ser. É con esta condición case contractual que o centro estará disposto a incluílos. E quizais a incluílos no casting do cine centrista. Quizais un día, a forza de boa vontade, un deses mozos negros fará unha película inclusiva, que citará a Victor Hugo e se abrirá sobre mozos negros celebrando a vitoria de Francia na Copa do Mundo. En entrevistas ben preparadas, chamará a isto devolverlle ao seu país o que o país lle deu.
Interpretado por un árabe para disipar todo malentendido -TN non é RN- o referente adulto é intransixente coas normas. As normas do francés, as normas da cortesía. Por exemplo, a puntualidade é a base do éxito.
Como diría un carpinteiro industrial desolado por ter que despedir a un mozo autista primeiro integrado de forma amable no equipo: a empresa son normas, se non se respectan un non pode ser empregado. A inclusión é a empregabilidade.
(arabe pour M: pp. 79-80)
PARTIE FRANÇAISE TRADUCTION M
Le titre du film surprend, venant de cinéastes très respectueux des normes en vigueur dans la fiction audiovisuelle. Mais découvrant Hors normes ce 12 septembre 2019 au Pathé palace de Gueugnon, on est rassuré: Toledano et Nakache sont bien toujours aussi normés et normatifs. Toujours les cinéastes inclusifs que plébiscite une époque éprise d'inclusion.
À l'égal d'un candidat de second tour, le duo TN a la passion de rassembler.
Et d'abord, de rassembler dans la salle un spectre large de spectateurs. Des vieux, des jeunes, des actifs fatigués. Un public familial, en jargon marchand. Papa maman tonton et leurs cinq enfants, ça fait cinq tickets payants de plus que moi tout seul. De moi, sans famille, consommateur intermittent, l'industrie n'a rien à tirer. Elle ne produit pas de films qui me soient destinés. Le cinéma inclusif m'exclut.
La fictrion proposée à ce panel rentable est elle-même rassembleuse. À tous les coups, le film économiquement inclusif raconte un processus d'inclusion. Au commencement est un exclu qui à la fin sera inclus.
Dans Intouchables, un noirdebanlieue et un paraplégique s'incluent mutuellement. Chacun faisant un pas vers l'autre, ils se retrouvent au milieu de la société, prêts à communier devant une fiction centriste. Les films de TN forment leurs personnages à être des spectateurs des films de TN.
Dix ans après, Hors normes, propose la même offre "deux inclusions pour le prix d'une". Le film glorifie une association, inspirée de l'association réelle Le Silence des Justes, où cohabitent autistes et jeunesdebanlieue. En aidant un autiste à s'intégrer, le jeunedebanlieue s'intègre. Comme dans les centres de réinsertion où des délinquents mineurs se redressent en dressant des chevaux.
C'est que le jeunedebanlieue est aussi un handicapé. Au moins un handicapé social. Pour que le jeune noir Dylan s'ouvre à elle, l'infirmière lui donne les cartes-rébus qu'elle utilise pour communiquer avec les autistes. Sur la glace de la patinoire, il peine autant qu'eux. Chaton malapris à qui il est temps d'apprendre à se tenir droit. Dylan est un autiste dans le sens métaphorique: caparaçonné dans des empêchements liés au vase clos de son quartier et peut-être de sa culture d'origine. Dylan doit traverser son périph dans sa tête.
Le référent adulte des jeunes est sévère mais juste. Il exige de ses ouailles qu'elles cessent de se victimiser. Une victime se décharge sur les autres, eux doivent se prendre en charge. Il ne faut pas incriminer la société mais lui déclarer son amour; lui manifester son désir d'en être. C'est à cette condition quasi contractuelle que le centre sera disposé à les inclure.
versión 1
عنوان الفيلم مثير للدهشة، فهو يأتي من صانعي أفلام يحترمون جدًا القواعد المعمول بها في الخيال السمعي البصري. ولكن عند اكتشاف معايير Hors (خارجة عن المعايير) في 12 سبتمبر 2019 في قصر Pathé في Gueugnon، يشعر المرء بالاطمئنان: توليدانو وNakache لا يزالان ضمن القواعد واللوائح. دائمًا ما يكون صانعو الأفلام الشاملون الذين يقومون بالاستفتاء في عصر يتخلله الشمول.
مثل الكثير من المنافسين في جولة الإعادة، فإن ثنائي TN لديه شغف بالتجميع.
أول من جمع في الغرفة مجموعة متنوعة من المشاهدين. كبار السن، الشباب، العمال المتعبون. جمهور عائلي، في المصطلحات التجارية. أبي وأمي وعمي وأطفالهم الخمسة. سبع تذاكر مدفوعة الثمن أكثر مني وحدي. مني، لا عائلة، مستهلك متقطع، الصناعة ليس لديها ما تخدشه. ولا ينتج أفلاماً موجهة إليّ. السينما الشاملة تستثنيني.
الخيال المقترح لتلك المجموعة الناجحة هو في حد ذاته تجميع. في جميع الأوقات، يحكي الفيلم الشامل اقتصاديًا عملية الشمول. في البداية هناك استبعاد سيتم تضمينه.
في Intouchables (Intocables)، يضم كل من سيد الأحياء الفقيرة والمصاب بشلل نصفي بعضهما البعض. يتخذ كل واحد منهم خطوة نحو الآخر، ويجدون أنفسهم في وسط المجتمع، وعلى استعداد للتواصل أمام خيال وسطي. تقوم أفلام TN بتدريب شخصياتها ليكونوا مشاهدين لأفلام TN.
بعد مرور عشر سنوات، تقدم Hors Normes نفس عرض "الشمولين بسعر واحد". يمجد الفيلم جمعية مستوحاة من جمعية حقيقية Le Silence des Justes (صمت العادل)، حيث يعيش الأشخاص المصابون بالتوحد وشباب الأحياء الفقيرة معًا. ومن خلال مساعدة الشخص المصاب بالتوحد على الاندماج، يندمج فتى الأحياء الفقيرة. كما هو الحال في مزارع إعادة الإدماج حيث يتم تقويم المجرمين الصغار عن طريق تقويم الخيول.
إنه أن الرجل المتشرد هو أيضًا شخص ذو إعاقة. على الأقل الإعاقة الاجتماعية. لكي ينفتح الشاب الأسود ديلان عليها، تعطيه الممرضة البطاقات التصويرية التي يستخدمها للتواصل مع الأشخاص المصابين بالتوحد. على الجليد في حلبة التزلج، يكلفه ذلك بقدر ما يكلفونه. قطة وقحة على وشك أن تتعلم كيفية التصرف. ديلان مصاب بالتوحد بالمعنى المجازي: مدرع في عوائق مرتبطة بالوعاء المغلق لحيه وربما بثقافته الأصلية. يتعين على ديلان عبور المحيط في رأسه.
إن مرجعية الشباب للبالغين صارمة ولكنها عادلة. يطلب من حملانه أن يسمحوا لأنفسهم بالوقوع ضحية. الضحية يفرغ الآخرين، وعليهم أن يتحملوا المسؤولية بأنفسهم. ليس عليك أن تلوم المجتمع بل تعلن حبك له؛ التعبير له عن الرغبة في أن يكون. وبهذا الشرط التعاقدي تقريبًا سيكون المركز على استعداد لإدراجهم.
versión 2
عنوان الفيلم مثير للدهشة ، لأنه يأتي من صانعي الأفلام الذين يحترمون القواعد المعمول بها في الخيال السمعي البصري. ولكن عندما تكتشف قواعد Hors (خارج القواعد) في 12 سبتمبر 2019 في قصر باثي في Gueugnon ، فأنت مطمئن: لا يزال توليدانو وناكاش في القواعد واللوائح. دائما ما يكون صانعو الأفلام الشاملون الذين يستفتنون إلى حقبة غارقة في الإدماج.
مثل مرشح جولة الإعادة ، فإن ثنائي TN لديه شغف بالتجمع.
أولا ، لجمع مجموعة متنوعة من المتفرجين في الغرفة. كبار السن والشباب والعمال المتعبين. جمهور مألوف ، بالمصطلحات التجارية. أبي وأمي وعمهم وأطفالهم الخمسة. سبع تذاكر مدفوعة أكثر مني وحدي. مني ، بدون عائلة ، مستهلك متقطع ، ليس لدى الصناعة ما تخدشه. إنه لا ينتج أفلاما موجهة إلي. السينما الشاملة تستبعدني.
أولا ، لجمع مجموعة متنوعة من المتفرجين في الغرفة. كبار السن والشباب والعمال المتعبين. جمهور مألوف ، بالمصطلحات التجارية. أبي وأمي وعمهم وأطفالهم الخمسة. سبع تذاكر مدفوعة أكثر مني وحدي. مني ، بدون عائلة ، مستهلك متقطع ، ليس لدى الصناعة ما تخدشه. إنه لا ينتج أفلاما موجهة إلي. السينما الشاملة تستبعدني.
الخيال المقترح لهذه المجموعة المربحة هو في حد ذاته مجموعة. في جميع الأوقات ، يروي الفيلم الشامل اقتصاديا عملية الإدماج. في البداية هناك شخص مستبعد سيتم تضمينه.
في المنبوذين ، يشمل سكان الأحياء الفقيرة والشلل النصفي بعضهما البعض. كل منهم يخطو خطوة نحو الآخر ، يجدون أنفسهم في وسط المجتمع ، على استعداد للتواصل مع الخيال الوسطي. تقوم أفلام TN بتدريب شخصياتهم ليكونوا مشاهدين لأفلام TN.
بعد عشر سنوات ، تقترح معايير هورس نفس العرض "إدراجان بسعر واحد". الفيلمالخيال المقترح لهذه المجموعة بعد عشر سنوات ، تقترح معايير هورس نفس العرض "إدراجان بسعر واحد". يمجد الفيلم جمعية مستوحاة من جمعية حقيقية Le Silence des Justes (صمت الصالحين) ، حيث يعيش الأشخاص المصابون بالتوحد وأطفال الأحياء الفقيرة جنبا إلى جنب. من خلال مساعدة شخص مصاب بالتوحد على الاندماج ، يندمج الشاب من الأحياء الفقيرة. كما هو الحال في مزارع إعادة الدخول حيث يقوم المجرمون الصغار بتقويم أنفسهم عن طريق تقويم الخيول.المربحة هو والحقيقة هي أن النادل هو أيضا شخص من ذوي الإعاقة. على الأقل ، الإعاقة الاجتماعية. من أجل أن ينفتح عليها ديلان الأسود الشاب ، تعطيه الممرضة المخططات مع الصور التوضيحية التي يستخدمها للتواصل مع الأشخاص المصابين بالتوحد. على الجليد في حلبة التزلج ، يكافح بقدر ما يفعلون. رعشة وقحة لديها الوقت لتعلم كيفية التصرف. ديلان مصاب بالتوحد بالمعنى المجازي: مدرعة في عوائق مرتبطة بالزجاج المغلق لحيه وربما ثقافته الأصلية. يجب المرجع الكبار للأطفال صارم ولكنه عادل. يطلب من حملانه أن يتوقفوا عن الإيذاء. الضحية تفرغ على الآخرين ، عليهم أن يتحملوا مسؤولية أنفسهم. ليس عليك إلقاء اللوم على المجتمع ، ولكن عليك أن تعلن حبك له. إظهار الرغبة في أن تكون. مع هذا الشرط التعاقدي سيكون المركز على استعداد لإدراجهم.على ديلان عبور المحيط في رأسه.في حد ذاته مجموعة. طوال الوقت ، يتم احتساب الفيلم الشامل اقتصاديا
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire